ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Πέρασα δυόμισι δεκαετίες καλλιεργώντας
αγριόχορτα, κάθε λογής ζιζάνια που μόλις φυτρώσουνε πηγαίνω παρακάτω, σε νέες
αλέες, σε άγνωστες αλάνες, για να πιάσω απ’ την αρχή τη σπορά. Είμαι ηδονοθήρας
ενώ ταυτόχρονα έμεινα ανυπολόγιστες ώρες, μέρες και χρόνια, πεισματικά δοσμένος
σε πράγματα που δεν λειτουργούν και κανείς δεν τα έχει ανάγκη. Η μνήμη μου, αν
και εξαιρετική, δεν είναι λειτουργική: βρίσκεται στα χέρια, στα πέλματα, στα
χείλη μου, στο σώμα μου που, γι' αυτό το λόγο, πολλές φορές με βαραίνει· είμαι
όμως δεινός οδοιπόρος. Αποδίδω τα μέγιστα κυρίως τις νυχτερινές ώρες και ‒ανά
περιόδους‒ είμαι ολιγαρκής. Έχω πάντα ανάγκη τα τσιγάρα μου, το βλέμμα της και,
ουσιαστικά, δεν πιστεύω τίποτε πέρα από εκείνη. Μπορείτε να είστε βέβαιοι πως
θα συνεχίσω έτσι μέχρι το τέλος.
[Πέμπτη, 9 Οκτωβρίου 2014.]
..